Ateşböceği Yolu, 1974 yılından başlayıp 2000'li yıllara kadar geliyor yani karakterleri çocukluğundan neredeyse yetişkinliğinin sonlarına kadar tanıyorsunuz. Hem Kate de hemde Tully de kendimden bir şeyler buldum iki karakter birbirinden çok farklı sadece tek bir ortak noktaları var; yalnızlık.
Kitap, beni ciddi anlamda ağlatan ve derinden etkileyen bir kitap oldu. Kitabı en çok dostluğu tozpembe, gerçek olamayacak kadar güzel bir şekilde anlatmadığı için sevdim. Kıskançlığıyla, üzüntüsüyle gerçek bir dostluk anlatılmıştı. Kitapta çoğu zaman Tully'e bazende Kate'e kızdım ama sonlara yaklaştıkça bunlar hiçbirini gözüm görmedi ve kendimi böyle bir dostluğu isterken buldum. Ağlamamak için çok direndim ama hiçte başarılı olamadım. :)
Bitirdiğimde kendimi kitabı bu kadar çok beklettiğim ve başlarını pek beğenmediğim için tekmeledim. Bundan sonra kesinlikle Kristin Hannah'ı daha sık alıp okuyacağım. İlk alacağım kitabıysa Kış Bahçesi olacak gibi bakalım. :)
0 yorum:
Yorum Gönder